گزارش پرشین رز؛
گاندو هنوز قربانی می گیرد
به گزارش پرشین رز طرح های آبرسانی به روستاهای حوالی محل زیست گاندوها سالهاست نیمه كاره رها شده اند، هر تابستان كودكان بلوچ برای تأمین آب با حمله این تمساح قربانی اهمال مسؤلان می شوند.
به گزارش پرشین رز به نقل از مهر، دو سالی است که آسمان روی خوشش را به سرزمین خشکی زده سیستان و بلوچستان نشان داده است و بارش پی در پی باران، از تشنگی زمینش کاسته است. تالاب ها و رودخانه های این استان مرزی پر آب شده اند اما سیراب شدن زمین روی ناخوشی هم داشت به راه افتادن سیلاب، سیلابی که بسیاری از خانه ها را ویران کرد. ترسالی در دو سال گذشته سیستان و بلوچستان و سیلابش آب را به خانه گاندوها (تمساح های پوزه کوتاه) هم انداخت و ۴۰۰ سَر گاندو را در ۴۳۰ کیلومتر از طول رودخانه سرباز در منطقه باهوکلات در گوشه جنوب شرقی ایران بیشتر از همیشه پراکنده کرده است. منطقه حفاظت شده باهوکلات که محل زیست گاندوهاست، در طول مرز مشترک ایران و پاکستان واقع شده و شامل محدوده شهرستان های چابهار، سرباز و بخش هایی از نیکشهر می شود. تابستان های زود هنگام و دراز مدت بلوچستان که از اردیبهشت ماه تا اواسط مهرماه می رسد، گاندوها تخم ریزی می کنند و چشم انتظار فرزندان جدیدشان حسابی حساس و عصبی و مهاجم می شوند. و نزدیک شدن به محل تخم ریزی شان نتیجه ای جز حمله به دنبال ندارد. مردم محلی به خوبی رفتار گاندوها را می شناسند و می دانند در ایام گرم تا حد ممکن نباید به آنها نزدیک نشوند. اما کمبود منابع آب و گرمای بیش از اندازه هوا آنها را گاهی مجبور می کند که به گودال های آب که به آنها در زبان محلی «هوتک» می گویند نزدیک شوند. جایی که امکان دارد محل زندگی یک گاندو باشد. این نزدیک شدن مخاطره آمیز در سال های گذشته اتفاقات ناگواری به دنبال داشته است.
از کشته شدن علیرضا بزرگزاده کودک ۱۰ ساله ای که ۴ سال قبل از فرط گرما تنی به آب زد و طعمه گاندو شد و برای همیشه پدر و مادرش را عزادار می کند، تا حوا رئیسی ۸ ساله که سال قبل برای شست و شوی و برداشتن آب، نزدیک آب رودخانه شد و دستش را از دست داد. این آخر خاطرات غم انگیز کودکان بلوچ و گاندوها نبود، چند روز گذشته هم امیرحمزه کودک ۱۰ ساله دیگری که براثر حمله گاندو دستش به شدت صدمه دید و متأسفانه دستش از مچ قطع شد.
تصور اینکه کودکانی چه برای تأمین منابع آب چه برای بازی و آب تنی برای همیشه معلول شوند و یا در خطر مرگ قرار بگیرند غم انگیز و رعب آور است. حصارکشی بی فایده است
وحید پورمردان مدیرکل محیط زیست استان سیستان و بلوچستان در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه گاندوها قابل کنترل نیستند و نمی توان آنها را محدود کرد، در پاسخ به این سؤال که چرا محدوده زیست این حیوان را حصار کشی نمی کنید تا محلی ها از خطر حمله این حیوان در امان باشند، اظهار داشت: حصار کشی در طول ۴۳۰ کیلومتر از محدوده رودخانه نه تنها از لحاظ اقتصادی به صرفه نیست که با عنایت به رفتار خاص این گونه بی فایده است. ایشان در ادامه توضیح داد: گاندوها برپایه یک رفتار طبیعی کانال هایی در زیر آب به طول ۱۵ متر می کشند که به سادگی می توانند از حصارهای نصب شده عبور کنند و به سمت گودال های آب اطراف رودخانه بیایند.
پورمردان با اشاره به اینکه برای حل این معضل و پیشگیری از حوادث ناگوار بعدی تنها دو چاره وجود دارد، اظهار داشت: راه اول که چاره اصلی هم به حساب می آید، تأمین آب آشامیدنی این منطقه است. مسأله ای که از همان اتفاق ناگوار اول حمله گاندو به علیرضای ۱۰ ساله در روستای آزادتی کشاری از توابع شهرستان سرباز دنبال شد. اما نیمه کاره رها شده است.
وی چاره دوم را فرهنگ سازی و آموزش مردم محلی به منظور مدیریت نحوه مواجه شأن با این گونه دانست و اظهار داشت: از سال قبل که حوا بزرگ زاده با حمله گاندو معلول شد، به صورت جدی و با کمک فعالان محیط زیست آموزش چهره به چهره و خانه به خانه را در بین روستاییان آغاز کردیم و از آنها خواستیم در فصول گرم نزدیک رودخانه نشوند. حتی در نزدیک محل زیست گاندوها هم تابلوهای گرافیکی اخطار نصب شده اما تغییر رفتار زمان می برد. لوله های آبی که در انتظار جریان آب هستند پورمردان با اشاره به اینکه روستاهای حوالی محل زیست گاندو لوله کشی آب شده اند اما از آب قابل استفاده درون لوله ها خبری نیست، اظهار داشت: سد پیشین بر اثر بارندگی های اخیر لبریز از آب است و مشخص نیست چرا مسؤلان مربوطه برای تأمین آب آشامیدنی این مردم محروم اقدامی نمی کنند. در حالیکه مهمترین نیاز مردم این آب آشامیدنی است. تصفیه خانه ای که افتتاح نشده رها شد
ساخت تصفیه خانه رها شده که پس از فوت علیرضای ۱۰ ساله در زمستان سال ۹۶ به پایان رسید از جانب سازمان کشتیرانی در چارچوب مسئولیت های اجتماعی با ۵۰۰ میلیون تومان هزینه راه اندازی شد اما هیچ وقت به سرانجام نرسیده است از گلایه های بلوچزاده دهیار روستای آزادتی هم هست. وی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه زنان و کودکان این منطقه به منظور تأمین آب مجبور به نزدیک شدن به منطقه زیست گاندوها هستند و هر ساله شاهد اتفاقات ناگواری از این دست هستیم اظهار داشت: هیچکس مسئولیت راه اندازی این تصفیه خانه را قبول نمی نماید. و مردم برای تأمین نیازشان یا باید منتظر تانکرهای آب باشند یا به سمت آبگیرهایی بروند که امکان دارد گاندوها کمین کرده باشند.
تأسیس ۳ تصفیه خانه جان کودکان بلوچ را نجات می دهد
سال قبل فعالان محیط زیست بعد از حادثه تلخی که برای حوا رئیسی رخ داد، در چارچوب نذر طبیعت چندین مخزن آب هزار لیتری خریداری و در چهار روستای ریکوکش، جغربیت پایین، ککسوچ و شیرگواز رسیده و در محوطه سایت پرورش و پژوهش تمساح در ریکوکش قرار گرفت. اما این حادثه باز هم در ناحیه ای دیگر از سرزمین وسیع زیست گاندوها تکرارشد. تکرار این حادثه باز هم تذکری بود تا مسؤلان به فکر تأمین آب آشامیدنی شبانه روزی این منطقه باشند، گفته می شود تأسیس ۳ تصفیه خانه در این محدوده عمده مشکل را حل می کند و دیگر شاهد اخبار تلخ و خسارت های جانی غیر قابل جبرانی از حمله گاندوها به کودکان نخواهیم بود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب