به گزارش روز چهارشنبه گروه اخبار علمی ایرنا از ساینس، این فناوری ها در فرایندی موسوم به چرخه شیمیایی از ذرات اكسید فلزی در رآكتورهای پرفشار برای سوزاندن سوخت های فسیلی و توده زیستی در غیاب اكسیژن مورد استفاده قرار می گیرند. اكسیژن موردنیاز برای سوختن در این فرایند از اكسیدهای فلزی به دست می آید.
یكی از این فناوری ها گاز شیل (Shale gas) را به محصولاتی مانند متانول و گازوئیل تبدیل می كند و در طول انجام فرایند، تمام دی اكسید كربن حاصل از آن و مقداری از دی اكسید كربن موجود در محیط مصرف می گردد. با استفاده از این فرایند می توان ذغال سنگ و توده های زیستی را هم به محصولات مفید تبدیل كرد.
فناوری دوم در واقع روشی است كه طول عمر ذرات مورد استفاده برای انجام فرایند شیمیایی تبدیل ذغال سنگ یا سایر سوخت های فسیلی به الكتریسیته را به میزانی بالا می برد كه برای كاربردهای صنعتی مناسب می باشد.
به اعتقاد محققان با عنایت به زمان مورد نیاز برای جایگزینی منابع انرژی فعلی با منابع تجدیدپذیر، فرایند حلقه شیمیایی می تواند بعنوان یك پل ارتباطی در جریان انتقال روش های تامین انرژی از سوخت های فسیلی به منابع تجدیدپذیر انرژی در طول 30 سال آینده عمل كند.
گزارش كامل این تحقیقات در نشریه Energy & Environmental Science انتشار یافته است.