طبیعت شهروند بی صدا در میدان درگیری
به گزارش پرشین رز، مشاور رییس سازمان حفاظت محیط زیست اظهار داشت: سلامت انسان ها و محیط زیست به هم پیوسته اند و صیانت از هر دو، لازمه حفظ زندگی و امنیت پایدار می باشد.
به گزارش پرشین رز به نقل از مهر، ایرج حشمتی، مشاور رییس سازمان حفاظت محیط زیست در یادداشتی نوشت: بعد از ۱۲ روز درگیری نظامی، هماهنگ کننده مقیم سازمان ملل متحد در ایران، «اشتفان پریزنر»، پیامی همدلانه صادر کرد و ضمن ابراز همدردی با خانواده های داغدار و لطمه دیدگان، اعلام داشت تیم سازمان ملل در ایران، در کنار مردم این سرزمین باقی خواهد ماند و به ارائه خدمات انسانی ادامه می دهد. این موضع، انسانی، مسئولانه و شایسته احترام است؛ اما کافی نیست. در دل این همدلی، پرسشی بنیادین پدید می آید: آیا می توان از مردم ایران سخن گفت، بی آنکه طبیعت این سرزمین را قسمتی از آن دانست؟
حمایت از مردم ایران، زمانی کامل و پایدار خواهد بود که هم زمان به صیانت از طبیعت و محیط زیست نیز توجه گردد. توسعه پایدار یعنی تامین نیازهای امروز، بی آنکه منابع و فرصت های نسل های آینده به خطر افتد. در این چارچوب، سلامت انسان ها و محیط زیست به هم پیوسته اند و صیانت از هر دو، لازمه حفظ زندگی و امنیت پایدار در ایران است. اکوسیستم های تخریب شده از جنگ، سلامت و کیفیت زندگی مردم را تهدید می کنند؛ برای اینکه انسان ها و طبیعت در یک شبکه ناگسستنی از روابط زیستی زندگی می کنند.
پس طبیعت قسمتی از مردم این سرزمین است. اما برخلاف ما بی صداست و همین سکوت، خطرناک ترین نشانه رنج اوست. ایران، گنجینه ای است از تنوع زیستی؛ از جنگل های باستانی هیرکانی در شمال تا جنگل های مانگرو در سواحل جنوب، از ارتفاعات بلوط پوش زاگرس گرفته تا شبکه ای از تالاب های دائمی و فصلی که در سراسر سرزمین گسترده اند. این زیستگاه ها، نه فقط برای مردم ایران بلکه برای تنفس سیاره زمین حیاتی اند. اما در روزهایی که حملات موشکی و انفجارهایی در بعضی از تأسیسات زیرساختی تامین انرژی کشور رخ داد، غلظت آلاینده های هوا -از جمله ذرات معلق، ترکیبات آلی فرّار و گازهای سمی ناشی از احتراق سوخت های فسیلی- افزایش پیدا کرد. شدت آلودگی صوتی نیز در اثر موج انفجار و تخریب سازه ها در مناطق شهری بالا رفت. این شرایط سبب پریشانی در رفتار پرندگان، مرگ برخی گونه ها و لطمه به درختان و پوشش گیاهی شهری شد.
محیط زیست طبیعی و شهری، هر دو، از این تنش بی نصیب نماندند: سکوت پرندگان، افتادگی درختان، هوایی سنگین تر از همیشه. طبیعت زخم خورده است، حتی اگر فریاد نمی زند. محیط زیست، شهروند خاموش ماست. نه حق رأی دارد، نه پناهگاه، نه صدایی که در رسانه ها بازتاب یابد، اما بنیان همه حقوق ما بر او استوار است. بر طبق قطعنامه ۴۷/۳۷ مجمع عمومی سازمان ملل و معاهداتی چون کنوانسیون تغییر اقلیمی (UNFCCC)، تنوع زیستی (CBD) و رامسر، برنامه محیط زیست ملل متحد (UNEP) موظف است در زمان بحران، آثار زیست محیطی درگیری ها را بی طرفانه ارزیابی و گزارش کند. در دیگر نقاط جهان، UNEP ظرف ۴۸ تا ۷۲ ساعت وارد عمل شده و گزارش های مستقلی ارایه کرده است. اما درباره ی ایران، هنوز هیچ گزارشی منتشر نشده است.
این تأخیر، خواسته یا ناخواسته، نشانه ای از به کارگیری استانداردهای دوگانه در برخورد با بحران های زیست محیطی در کشورهای مختلف تلقی می شود؛ موضوعی که اعتماد عمومی به بی طرفی نهادهای بین المللی را تضعیف می کند. حال انتظار آنست که سازمان های بین المللی، با بهره گیری از تمام ظرفیتهای قانونی، تعهدات حقوقی خودرا نسبت به زیست بوم ایران به درستی ایفا کنند. اگر صلح، فقط غیاب جنگ نیست، بلکه حضور عدالت است، پس اقلیم نباید از میدان توجه بیرون بماند. و اگر طبیعت بی صداست، بیایید ما، با زبان آگاهی و مسئولیت، نه فقط صدای او، بلکه وجدان بیدار جامعه جهانی باشیم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب